Prababcia jest po prostu nieziemska i niezastąpiona!
Postanowiliśmy z Mr.Tatą zabrać Małego Smyka i przedstawić go prababci póki jeszcze ją ma. Spotkanie było wzruszające, wszak to pierwszy prawnuk mojej babci. Gdy babcia zobaczyła naszego Synka zaczęła go całować po tych małych stópkach i rączkach i łzy miała w oczach... i napatrzeć się nie mogła... i nachwalić go...
Siedzieliśmy więc dzielnie u babci, a ona snuła moje ulubione opowieści o swoim dzieciństwie, o dzieciństwie mamy, ciotek i wujków. A robiła to tak barwnie, że można by słuchać godzinami. Nasz Mały Bohater wyczerpany tą przedłużającą się wizytą, zasnął w końcu ułożony wygodnie w foteliku. Postanowiliśmy więc zostać jeszcze chwilkę dłużej skoro Synek śpi. I jak to śpiący bobas zaczyna uśmiechać się przez sen. A mojej babci znów łezka się zakręciła i rzecze:
- spójrz jak on ślicznie z aniołkami przez sen rozmawia.
Oj rozczuliła mnie bardzo tymi słowami. Czy to oznacza, że teraz zawsze już będę się rozczulać w takich momentach? To przecież takie do mnie nie podobne.
Tak się cieszę, że pojechaliśmy odwiedzić tę naszą prababcię.
Rozczulam się w momentach, w których zdaniem "nie-mam" nic takiego się nie dzieje. A z tymi aniołami coś musi być na rzeczy. Czasem mam wrażenie, że Zo widzi swojego. Patrzy wzrokiem widzącym choć ja nikogo nie wiedzę :)
OdpowiedzUsuńJulo też ma prababcię- sztuk jeden:)
OdpowiedzUsuńZ tym, że prawnukiem pierwszym nie będzie, ojjj nieee:D
Swoja drogą, wszelkie opowieści babciowo-prababciowe są niesamowite!
Ja też bym chciała, żeby Mały poznał swoją prababcię. Narazie jest to niemożliwe, bo prababcia mieszka w Niemczech... Ale mam nadzieję, że jeszcze się zobaczą. A póki co musi nam wystarczyc skype
OdpowiedzUsuńO jeju jak to zdanie prababci o aniołkach mnie ucieszyło...Jestem aniołkową mamusią a niebawem będę też ziemską i mam cichą nadzieję, że moja niunia już zawsze Aniołkami otoczona - będzie wesolutka wrażliwa bezpieczna itp. itd.
OdpowiedzUsuń