Gotuj z mamą

Mój Synek, czy tego chce, czy nie... wychowuje się w kuchni.

Kuchnia, choć skromna i lilipucich rozmiarów, skumulowała w sobie całą pozytywną energię, jaka przepływa przez nasz dom, bo:

1. Jest moim pierwszym architektonicznymi i aranżacyjnym przedsięwzięciem
2. Jest dokładnie taka, jak ją wymyśliłam
3. Ma charakter otwarty
4. Sprzyja mojej kucharskiej pasji

Kocham gotować, więc to właśnie w kuchni spędzam najwięcej czasu. Od śniadania do kolacji. A że jestem z Małym praktycznie sama przez większość czasu, to i on w tej kuchni wciąż przebywa.

źródło internet

Na początku, w pierwszych miesiącach życia ustawiałam w kuchni nosidło bądź bujaczek, by mieć Małego wciąż na oku. Szybko fotelik zmienił się w matę edukacyjną ułożoną w takiej odległości, by mógł bezpiecznie się z niej turlać.

Etap pełzania i wstawania przeżyłam najdotkliwiej. Musiałam zabezpieczyć szafki, usunąć kosz na śmieci, zwisające ścierki i patelnie. Uczyłam się zwracać uwagę, czy Mały znajduje się w bezpiecznej odległości od pieca i piekarnika.

Potem nastała era samodzielności. Synek odkrył, że dzięki nogom może dotrzeć tam gdzie chce... a chciał zawsze do kuchni! Nauczyliśmy się razem egzystować. On uczył się nowych smaków, ja dawałam mu drobne zadania „potrzymaj łyżkę... wrzuć... przynieś marchewkę...”

Im starszy, tym więcej rozumiał i więcej potrafił.

Teraz sam wsypuje mąkę do ciasta naleśnikowego, gdy ja go miksuję.

Sam panieruje kotlety. Oczywiście wcześniej mu szykuję miseczki z mąką, jajkiem i bułką (nie pytajcie jak są opanierowane... )

Sam nalewa sobie herbatę do kubeczka.

Sam kroi banana na kawałki (dziecięcym nożykiem)

Sam je łyżką i widelcem już wszystkie potrawy, bez wpadek.

Sam... robi tak wiele rzeczy, że czasem się dziwię, że to potrafi.

Teraz uczymy się przyprawiać... on dostaje do ręki zioła, a ja mu mówię, ile czego ma wsypać... efekty są.. zaskakujące. Mój ulubiony to zupa marchewkowa doprawiona cynamonem. O dziwo jadalna!

Bo gotowanie jest dla niego jest czymś naturalnym...

...świetną zabawą!